Werkwoord betekenis latijn

Het Latijn kent net als het Nederlands 3 personen in het enkelvoud en 3 personen in het meervoud. De uitgangen geven in het Latijn in tegenstelling tot in het Nederlands de persoon aan; een persoonlijk voornaamwoord gebruiken is over het algemeen niet nodig. Daarnaast kent het Latijnse werkwoord: Drie genera: Activum (bedrijvende vorm). Het Latijn kent net als het Nederlands drie personen, zowel in het enkelvoud als het meervoud. Maar in tegenstelling tot het Nederlands kent het Latijnse werkwoord verschillende uitgangen voor elke combinatie van persoon en getal. Werkwoord betekenis latijn Sommige werkwoorden bestaan alleen in de passive vorm, maar hebben een actieve betekenis. Deze werkwoorden heten deponentia. Werkwoorden worden vervoegd in zes vormen: eerste, tweede en derde persoon enkelvoud (ik, jij, hij/zij/het) en eerste, tweede en derde persoon meervoud (wij, jullie, zij).

Latijnse grammatica

De grammatica van het Latijn bepaalt de zinsbouw en morfologie van de Latijnse taal. De woordvolgorde is wat betreft de grammatica zeer flexibel omdat de taal in grote mate flecterend is. Er zijn zes naamvallen (soms zeven, één naamval, de locativus, is in het Klassiek Latijn rudimentair geworden) en een uitgebreid stelsel van tijden en. Het Latijnse werkwoord wordt over het algemeen ingedeeld in 5 zogenaamde conjugaties. De eerste conjugatie kent werkwoorden met een a-stam. De werkwoorden zijn te herkennen aan de uitgang -are. De tweede conjugatie bevat werkwoorden met een e-stam. De werkwoorden zijn te herkennen aan de uitgang -ere. Latijnse grammatica Aantekening - grammatica: aanwijzend voornaamwoord is / ea / id; Aantekening - grammatica: actief en passief; Aantekening - grammatica: betrekkelijk voornaamwoord (relativum) Aantekening - grammatica: p.p.p. Aantekening - grammatica: werkwoorden, naamwoorden en naamvallen; Aantekening - vertaalvaardigheid: Stappenplan bij het vertalen; Oefeningen.

Werkwoord vervoeging

Werkwoord vervoegen Typ een werkwoord in één van de talen NL, DE, EN, ES of FR. Voer in het zoekveld het werkwoord in en kies de taal van het werkwoord. Klik vervolgens op de knop 'vervoeg'. Weet je alleen de vervoeging en niet de infinitief? Je kunt nu ook op vervoegingen zelf zoeken! Het bijbehorende werkwoord wordt automatisch bepaald.

Werkwoord vervoeging Een vervoeging is het veranderen van de vorm van een werkwoord om bijvoorbeeld de persoon (enkelvoud of meervoud: ik loop, wij lopen) of de tijd (verleden, heden, toekomst: ik loop, ik liep) aan te geven.

Latijnse taal

Latijn (Lingua Latina) is een Italische taal die oorspronkelijk werd gesproken door de Latijnen, onder wie ook het bekendste Latijnse volk, de Romeinen. Door de erfenis van de Romeinse beschaving ontwikkelde het Latijn zich tot een wereldtaal, gebruikt onder meer in het onderwijs, de wetenschap en de diplomatie. Latijn, een dode taal? Het Latijn is, net zoals elke taal, door de jaren heen veranderd. Om verwantschap tussen Latijn en moderne talen te kunnen verklaren, moeten we eerst de evolutie van het Latijn van dichterbij bekijken. Latijnse taal De grammatica van het Latijn bepaalt de zinsbouw en morfologie van de Latijnse taal. De woordvolgorde is wat betreft de grammatica zeer flexibel omdat de taal in grote mate flecterend is. Er zijn zes naamvallen (soms zeven, één naamval, de locativus, is in het Klassiek Latijn rudimentair geworden) en een uitgebreid stelsel van tijden en.

Latijnse declinatie

Het Latijn maakt gebruik van suffixen om de declinatie aan te geven. Voor het zelfstandig naamwoord zijn er in het Latijn vijf declinaties, namelijk. A-groep (1): stamklinker van deze woorden is een a (rosa); woorden die bij deze groep horen, hebben een genitivus enkelvoud op -ae. De voc. sing. van woorden uit de tweede declinatie eindigend op -ius, eindigt bij bijvoorbeeld eigennamen (Vergilius) en het woord filius op -i; Vergili, fili. Bij enkele woorden uit de tweede declinatie treft men nog de oorspronkelijke vervoeging van de gen. plur. aan op -um, zoals deum, socium, liberum en virum.

Latijnse declinatie Het Latijnse naamwoord Deze grammatica is onderdeel van Adjectiva NB. Enkele adjectieven worden verbogen zoals de substantieven (abl. enk. op –e, nom. + op –a, gen. mv. op –um). De belangrijkste zijn: vetus – dives - pauper nom. acc. gen. dat. abl. fortis fortem fortis forti forti fortis fortem fortis forti.